۳۷۹ – مصلحت وقت حالیا مصلحت وقت در آن می بینم که کشم رخت به میخانه و خوش بیشینم جز صراحی و کتابم نبودیارو ندیم تاحریفان دعا را زجهان کم بینم بس که در خرقه آلفوده زدم لاف صلاح شرمسار رخ ساقی و می رنگینم جام میگیرم و ازاهل ریا دور شوم …
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
ترک پری چهره – آن ترک پری چهره که دوش از برما رفت – غزل ۸۲لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت